رسیدن های ناتمام

انگار راحت تر می تونم از غصه ها بنویسم تا حس های خوب
انگار این اعتقاد عامیانه که از قدیم بوده که می گفتن خوبیها رو فریاد نزن چشم می خوری بدچوری تو پوست و گوشتمون رسوخ کرده
این چند وقت نبودم چون تو اوج نا امیدی تو اوج اینکه فکر کردم همه چیز تموم شد واسم شروعی دوباره رقم خورد
از حسم نگم براتون بدون بال پرواز می کردم ولی خوب دل چرکینیم هم سر جای خودش بود ولی لذت شیرین رسیدن رو تجربه کردم شاید این تجربه بعضی جا ها به اندازه نرسیدنه طمع گس رو بهم یاداوری کرد ولی باز هم شیرینه .....
ولی رسیدن ها همیشه شالوده ای از نرسیدن ها بوده و هست
کاش این ترس از تموم شدن ها رو میشد خط زد ولی شاید اونموقع وصال به این اندازه شیرین نبود